Bruiloft Deel 4, De fotoshoot

De vorige keer liet ik jullie de foto’s van het  moment zien waarop Rik mij voor het eerst zag in mijn trouwjurk. Vandaag ga ik met jullie terug naar de fotoshoot die we deden voor de ceremonie. Voor de foto’s zullen we naar 3 locaties gaan, waarvan eentje me een beetje nerveus maakt. We gaan namelijk naar Het Bevrijdingsfestival. Ik kan je zeggen dat het idee dat ik daar in mijn trouwjurk ga rondlopen me ietwat onzeker maakt. Maar omdat het verhaal Rik & ik ooit op Bevrijdingsfestival is begonnen hebben we een speciale reden om er toch even naartoe te gaan. Zeker omdat de band De Staat het festival vandaag opent en dat vinden we allebei een hele leuke band. Maar voordat we naar bevrijdingsfestival gaan, gaan we eerst naar een andere locatie.

We staan nog bij Frouke in de gang en iedereen is klaar om naar fotolocatie 1 te gaan. De dag is nu echt begonnen en van hier af zal het een grote aaneenrijging van bijzondere en speciale gebeurtenissen zijn. Het is fris weer. Fiene heeft gelukkig een prachtige pailletten bolero bij haar jurk, maar dat heb ik niet. Ik heb wel een mooie zwarte “geribbelde” sjaal die ik een aantal weken geleden van Frouke heb gekregen en die ik speciaal heb bewaard voor vandaag (mocht het niet al te warm zijn), dus die komt nu mooi van pas. We lopen de straat uit bij Frouke, steken de weg over en lopen zo tegen een prachtige bouwval aan. Ik noem het een ruïne van een klein kerkje, Rik noemt het een oude schuur… Er ligt wel veel zand, ik vrees een beetje voor de schoenen van de kids. Ik heb godzijdank een zwarte jurk, want met een witte weet ik niet hoe dit was gegaan. Het zand aan beide zijdes van de ruïne is heel mul, je zakt er diep in met je voet. Daar kunnen we niet over lopen. Er is wel aan 1 zijkant een stijl bergje dat we misschien afkunnen. Kim (onze fotograaf) neemt de leiding en vraagt of we dat willen/durven. Zij kan de kinderen aannemen biedt ze aan. We doen het. Ze pakt Tein en Fiene aan en als laatste Mees. Iedereen komt zonder vallen en al te vuile schoenen beneden. Ik voel wel al zand in mijn ballerina’s, maar alles voor de foto’s zullen we maar zeggen. De bouwval heeft een strookje netjes bestraatte stoeptegels waar we mooi op kunnen staan voor de foto’s. Kim zet ons in positie en begint. Ze roept dingen als “lachen met geluid”, “zeg hihihi” en zorgt zo ervoor dat we mooi op de foto komen. We staan met z’n vijven in de bouwval, Annelies (die mee is gekomen om te helpen met de kinderen) wacht ernaast en kijkt toe. Rik heeft Mees op de arm, Mees wilt niet op z’n nieuwe schoentjes lopen, als hij vooruit wilt met deze schoenen aan gaat hij kruipen. We staan stil en poseren, we moeten naar Kim toe lopen en dan maakt ze foto’s. Dan vraagt Kim of we kunnen/willen gaan zitten. Rik zegt dat hij niet kan gaan zitten met de knieën omhoog want dan scheurt ie uit z’n strakke pak. De knieën hoeven niet omhoog zegt Kim, dus op hoop van zege gaan we zitten, de broek van Rik houdt het :-). Nadat Kim wat foto’s heeft gemaakt mogen we weer gaan staan en dan maakt Kim nog wat foto’s van Fiene en mij. Ik moet op mijn hurken gaan zitten en mijn boeket achter de rug houden. Fiene geeft me een kusje. Hoe lief! Dan zijn we klaar en we lopen terug naar Frouke. De kinderen zullen bij Frouke blijven en wij gaan naar de Markt waar Het Bevrijdingsfestival is. Het is 5 minuten lopen. Ik vindt het een beetje spannend. Ik sta daar dadelijk tussen alle mensen en ben dan redelijk uit mijn comfortzone. Onderweg oogsten we al veel bekijks. Kim loopt voor ons uit en probeert zo al wat foto’s van ons te maken. Als we de Markt oplopen zie ik meteen al mijn vader staan (die hoopte natuurlijk al een glimps van z’n dochter en aanstaande schoonzoon op te vangen). Hij ziet ons niet aankomen, hij kijkt naar het podium waar De Staat al speelt. We lopen naar hem toe, hij is verrast dat ik in het zwart ben. Hij heeft in de maanden voor de bruiloft de kinderen regelmatig (lees “elke week”) uitgehoord over de jurk, maar die schatjes hebben niks verklapt. Hij ziet eruit als een trotse vader van de bruid, z’n ogen glanzen. We lopen de menigte in tot vlak voor de geluidstoren en we zijn wel een bezienswaardigheid, veel mensen kijken naar ons. Hoe ongemakkelijk ook, het is wel heel bijzonder om hier te zijn. We staan toch maar gewoon naar De Staat te kijken in onze trouwpakjes. Dan is de band klaar en Kim heeft ondertussen ook haar foto’s geschoten. Op naar de trouwlocatie (Kasteeltje Hattem) waar we buiten het laatste deel van de fotoshoot zullen doen. Bij Kasteeltje Hattem pakken we 3 supergrote ballonnen die bij de ingang ter decoratie staan, vind ik leuk om daar mee op de foto te gaan. Rik rijdt de trouwauto op het gras en we zijn klaar voor de laatste foto’s.

Zie hier het resultaat, ik hoop dat jullie ze net zo mooi vinden als wij. Ik ben zo blij dat we deze foto's als aandenken hebben van deze dag. Wat kan die Kim toch mooi fotograferen!

Monday's Motivation #7

Bruiloft Deel 3, De ontmoeting

We hebben de foto’s van de bruiloft! We kregen ze vlak voor onze vakantie en mooi dat ze zijn! Het waren er ruim 1000! dus dat vergde even wat uitzoekwerk en dat is er in de vakantie niet van gekomen. Omdat ik het leuk vind om bij de foto’s iets van een persoonlijk verhaal te vertellen zal ik meerdere blogs schrijven. Vandaag neem ik jullie mee naar de allerlaatste voorbereidingen en het moment van de waarheid: wat gaat Rik van mijn zwarte jurk vinden?

Omdat ik van (bepaalde) tradities houd ga ik de nacht voor de bruiloft bij mijn zus slapen. Fiene en Mees gaan met me mee en Tein blijft thuis bij Rik. De middag voor de grote dag was een drukke met diverse ritjes naar de trouwlocatie om daar alle spullen af te leveren. Ik had ook een background laten maken en die slim genoeg die bij ons thuis laten bezorgen. Zat ik daar met een plaat van 2,5 m lang! Hoe kreeg ik die nu op onze trouwlocatie? Ik heb de plaat op het dak gebonden en ben met 1 hand uit het raampje (om de plaat voor de zekerheid nog vast te houden) naar de trouwlocatie gereden. Was zeg maar niet echt een relaxt ritje… laten we maar zeggen dat je wat over moet hebben voor je bruiloft. Mijn zus en ik plakten ook nog wat stickers (ik had van te voren natuurlijk trouwstickers gemaakt voor de aankleding) en we spraken het draaiboek nog een laatste keer door met de eigenaar van Kasteeltje Hattem (de locatie). Rond etenstijd was ik nog druk in de weer en tijd om te koken was er niet, laat staan dat ik al boodschappen had gedaan voor het avondeten. Gelukkig was daar mijn redder in nood, mijn zus! Ze bood aan om bij ons te komen koken. Dat was echt heel fijn. Terwijl ik alle spulletjes verzamelde die ik naar haar mee moest nemen stond zij in onze keuken een heerlijke wortelsoep te koken en een lekkere macaroni. We aten gezellig met z’n zessen en na het eten waren we klaar om te gaan. Dat was fijn! Alles was nu geregeld en ik kon even alles loslaten en me voorbereiden op de grote dag. We gingen vroeg naar bed, van te voren was ik bang geweest dat ik de nacht voor mijn bruiloft nog van alles aan het regelen was maar gelukkig was alles klaar! We lazen in het grote bed nog een boekje samen met Mees en Fiene, keken nog wat tv en gingen daarna lekker slapen. En ik moet zeggen ik heb ook best lekker geslapen. Ik had geen last van nachtmerries of paniekaanvallen zoals je weleens hoort, integendeel ik verheugde me op wat komen ging.
De volgende dag zijn we rond 7.30 opgestaan. Ik kijk nog wat op mijn telefoon en beantwoord wat Appjes van mensen die ons een fijne dag wensen. Rond 8.30 komt mijn moeder. Ze begint meteen met mijn haar terwijl we ontbijt krijgen van Frouke. Het eerste kapsel is het niet helemaal, dus we proberen een ander kapsel. Ik vind het spannend want ondanks 3 proefsessies van te voren had ik het ideale bruidskapsel nog niet gevonden. Ik maak zelf een ingevlochten vlecht aan de voorkant, de tijd begint nu echt te dringen… en dan draait mijn moeder achter mijn haren op en ze steekt wat speldjes erin en is klaar. Ik ga in de spiegel kijken en… thank god! Daar is HET kapsel! Wat ben ik blij! Dan komt Annelies. Ze is vandaag Mees z’n persoonlijke secondante en gaat Meesje z’n pakje aantrekken. Rond 10 uur komt de Kim, onze fotograaf. Dan is het opeens 10.30 uur, we moeten de jurken aan gaan doen! Ik heb 5 strikken op mijn rug en Fiene 1 grote en die moeten er nog allemaal opgespeld worden. We beginnen met de jurken aan te trekken en ik heb al snel door dat we in tijdnood komen. Rik en Tein staan al om 11 uur aan de deur! Ik voel Frouke haar handen trillen bij het vastspelden, ook zij heeft door dat dit wel heel krap gaat worden. Fiene krijgt ook haar jurkje aan. Kim pakt de schoenen en Frouke helpt even bij het inrijgen van Fiene. Dan weer verder met mijn strikken. Ennn dan is het al 11 uur en precies op tijd belt Rik aan. Oh shit, ik wil opendoen als ik helemaal klaar ben en niet half. Mama gaat naar benden en zegt dat ze nog even moeten wachten. Dat vindt ik sneu, staan ze daar in volle verwachting. Maar ja, ik weet anders ook geen oplossing. We zijn nog 15 minuten bezig met de strikken en zijn dan eindelijk klaar. Mama zwaait naar Rik en Tein (die dus nog aan het einde van de straat buiten staan) dat ze kunnen komen. Ik sta voor de deur, samen met Fiene en Kim staat achter ons. Ik ben nog bang dat Rik door het (matte) raampje een wel hele grote zwarte schaduw ziet en zo de verrassing van de zwarte jurk wordt verpest. Wat gaat hij ervan vinden? Vermoed hij al iets of juist helemaal niet? En zal hij het mooi vinden of wilt hij toch liever een “traditionele” witte bruid? Het moment is nu echt daar, hij belt aan en ik doe open. Hij is  helemaal verrast en zegt iets van “toch niet wit”. Hij dacht echt tot nu toe dat ik een witte jurk zou hebben! Wat een verrassing is dit dan! Hij kijkt naar me en dan naar Fiene en is ontroerd (het juiste soort ontroerd, niet de manier van “oh god wat een draak van een jurk!”). Gelukkig! Tein vindt het net zo spannend als ons. Hij ziet er mooi uit in z’n colbertjasje en z’n strikje. Rik ziet er ook prachtig uit in z’n blauwe pak en z’n supermooie felblauwe gebreide stropdas. Kim maakt foto’s over mijn schouder heen van dit bijzondere moment. De mannen stappen de gang in en daar staan we even om elkaar allemaal goed te bekijken. Mees is ook in z’n trouwpakje en heeft dezelfde blauwe All Stars als Tein aan. Hij vindt het helemaal niks die schoenen en weigert erop te lopen. Hij ziet er wel ontzetten lief & leuk uit in z’n pakje. Fiene is ook werkelijk prachtig in haar zwarte mini versie van mijn jurk. Wat ben ik toch een enorm gelukkig mens! Op naar de rest van deze oh zo speciale dag!

Foto's: Kim Fotografeert & Studio Haikje

Win raamstickers van Studio Haikje!

We geven deze week een set Doily raamstickers én een meter van onze Lace raamsticker weg! Wie kans wilt maken om er eentje te winnen mag onze Facebookpagina liken (als je onze Facebook pagina al volgt = natuurlijk al helemaal goed) en hier in de comments aangeven welke je van de 2 wilt winnen. Ik ben benieuwd welk model het populairst is :-)

Tip voor Vaderdag

Vind jij het elk jaar weer net zo moeilijk als ik om een leuk & origineel Vaderdag cadeau te vinden? Ik heb een tip! Een voordeursticker met de namen van al jullie gezinsleden erop. Zeker origineel te noemen en ook nog eens heel persoonlijk. Als je de stickers deze week bestelt ben je nog ruim op tijd voor Vaderdag, dus ik zou zeggen: hop naar www.haikje.nl. Ook heel leuk als er een nieuwe spruit bij is gekomen, of als je (zoals ik) net getrouwd bent :-) Of je nu een sticker bestelt of niet ik wens jullie alvast veel succes met het vinden van een mooi cadeau voor die leuke mannen van ons. Hebben ze wel verdiend toch?

Bruiloft Deel 2, Preview

Whoo whooo, hier een preview van onze grote dag! We zijn nog in afwachting van de hele trouwreportage (we verwachten nog zo’n 600 foto’s dus de fotograaf heeft even tijd nodig voor de nabewerking), maar ik wilde dit voorproefje alvast met jullie delen. Ik ben super blij met deze foto's en ik kan niet wachten op de rest! Zoals je kunt zien ben ik dus in het zwart getrouwd. Dit was nog een heel dilemma voor me aan het begin van de jurkenjacht. Zwart? Of toch wit? Of grijsblauw? Ik wist het zelf ook nog niet totdat ik jurken ging passen. Witte jurken wel te verstaan. Ik had me er heel veel van voorgesteld, dit was het moment waarop ik eindelijk voor het echt trouwjurken mocht gaan passen. Nou, ik kwam gedesillusioneerd thuis. De jurken stonden me niet, ik voelde me net een taart. Het voelde zooo niet "mij". Het hielp ook al niet dat de desbetreffende winkel niet echt de juiste maat had, dat doet ook niet echt veel goeds voor je figuur. Ik begon te twijfelen of ik wel een jurk ging vinden waarbij ik het "bekende" gevoel zou hebben van "dit is hem". Heel veel afleveringen heb ik gezien van Say yes to the dress, maar dat "Yes" (voor de jurk wel te verstaan) leek voor mij mijlenver weg. Na 2 winkels te hebben gehad was de twijfel groot. Gaat dit goedkomen? Toen kwam ik bij een winkel en daar hing 1 zwarte jurk (om precies te zijn, het waren eigenlijk 2 losse delen, een korset en een zwarte rok van tulle met een vreemde ruffel van satijn). Ik wilde hem passen, kijken hoe het stond. De eigenaresse deed me de rok aan en rijgde me in het korset en dat wat ik niet had verwacht gebeurde... daar was het gevoel. Mijn hart ging sneller kloppen, ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, in deze jurk voelde ik me mooi. Nou, niet helemaal deze jurk, want die rare satijnen ruffel was niet mijn ding, maar ik tilde het tulle van de rok over de ruffel en zo ontstond een prachtige jurk. Dit was het! Wat zou Rik ervan vinden als ik in het zwart zou trouwen? Zou hij teleurgesteld zijn omdat hij had gehoopt op een witte bruid? Of zou hij het net als ik stiekem toch wel heel erg leuk vinden? Na enige twijfel kon ik niet om mijn "gevoel" heen, dit moest de jurk worden. Helaas kon de eigenaresse de rok niet zo vermaken zoals ik hem wilde, gewoonweg omdat ze niet aan de goede zwarte tulle kon komen. Dat was wel even een domper, wat nu? Gelukkig had ik op mijn lijstje van trouwadressen (die waar ik al jaren leuke & goede adresjes op aan het verzamelen was) ook een atelier staan waar je je trouwjurk helemaal kon laten maken. Dit was Anastasi in Nieuwegein. Ik maakte snel een afspraak en wat bleek, hier konden ze aan wel 3 verschillende soorten zwarte tulle (je hebt zachte tulle, iets hardere tulle en nog hardere tulle) komen! Ik liet haar mijn schets zien die ik had gemaakt en gelukkig kon ze mijn droomjurk voor me maken! Wel heel spannend om iets speciaal te laten maken, maar vooral ook heel erg leuk en bijzonder. Anastasia is een duidelijke, vlotte dame die haar vak heel goed verstaat. Ze maakte een prachtige jurk voor me met een mooi, goed passend, bovenstuk en een sprookjesachtige rok met wel 7 lagen tulle. Klinkt misschien zwaar, maar dat was het helemaal niet. De jurk zat heerlijk en ik kon me er heel goed in bewegen. Ik kan iedereen aanraden om naar Anastasi te gaan. Ik ben heel kieskeurig en weet heel goed wat ik wil (kan nog wel eens moeilijk zijn om zo'n duidelijk beeld van iets te hebben en dat iemand anders dat dan moet waarmaken) en ik kan alleen maar zeggen dat Anastasia (het atelier heet Anastasi en de dame van het atelier heet Anastasia (voordat jullie denken dat ik haar naam steeds anders schrijf)) echt aan al mijn verwachtingen heeft voldaan. Ze maakte ook een mini trouwjurk voor Fiene. Dat was helemaal speciaal. Ik vind mijn eigen jurk prachtig maar er kwamen geen tranen bij kijken, maar toen ik mijn kleine meisje voor het eerst in haar jurkje zag werd het me wel even te kwaad. Hoe mooi en bijzonder! Ze straalde zelf ook helemaal en dat terwijl zij in eerste instantie geen zwart jurkje wilde. Nee, ik heb haar niks opgedrongen. Ze had op een gegeven moment zelf besloten dat ze dezelfde jurk als ik wilde. Wel heeft ze al een jurk bij Anastasi gezien waarin ze later zelf zou willen trouwen. Jawel, dat was een witte. Wel een hele mooie en ik ben ervan overtuigd dat die haar ook prachtig zal staan. Hopen dat Anastasi dan nog bestaat, want ik kan iedereen aanbevelen om hier de trouwjurk van je dromen te laten maken. Zoals duidelijk moge zijn was ik heel blij met mijn jurk, de grote vraag is wat gaat Rik ervan vinden? Verwachtte hij dat ik in een zwarte jurk zou gaan trouwen of hoopte hij toch op wit? Ik laat jullie nog even in spanning en als de rest van de foto's binnen zijn gekomen meld ik me weer (met Rik z'n reactie in beeld als hij me voor het eerst ziet). Alvast een heel fijn weekend! 

Foto's: Kim Fotografeert

Bruiloft Deel 1, De Huisstijl

Terwijl ik dit schrijf denk ik terug aan precies 2 weken geleden. Toen waren we net klaar met onze fotoshoot en hadden we even de tijd om een broodje te eten bij mijn zus thuis. Om vervolgens om 15.00 uur in onze gehuurde Fiat 500 (met linten en stickers erop) te stappen en naar onze trouwlocatie te rijden waar we zouden worden opgewacht door onze meest dierbare mensen. Het was onze trouwdag! En wat een dag was het en wat hebben we genoten!
Maar eerst helemaal terug naar het begin, ruim een jaar geleden vroeg Rik me ten huwelijk (zoals ik hier al schreef) en ik kon sindsdien aan niks anders meer denken. Wat werd het kleurenschema? Hoe ging ons trouwlogo eruitzien? Welke lettertypes ging ik gebruiken? Welke details wilde ik? Waar wilden we trouwen? Wie nodigen we uit? Hoe gaan de uitnodigingen eruitzien? etc. Als bruid (want laten we eerlijk zijn, de bruid is meestal degene die de bruiloft regelt, ik denk dat er weinig mannen van te voren een visie hebben of dromen over hoe hun grote dag eruit gaat zien) zijn er zoveel dingen waar je aan moet denken. Ontzettend leuk om allemaal te regelen en hééél soms ook een beetje overweldigend (zeg maar vooral de laatste week voor de bruiloft).
Al snel wist ik dat ik een blauw, wit en zwart kleurenthema wilde. Dat was al een belangrijke stap in het ontwerpen van onze “Trouwhuisstijl”. Bij deze huisstijl vond ik het belangrijk om zo dicht mogelijk bij onszelf te blijven. Zo vind ik boho-romantische bruiloften prachtig om te zien, maar dat is niet echt onze stijl. Ik hou van design met een klassieke touch, van strak met een vleugje romantiek, van eigentijds maar wel persoonlijk. Mijn “werkthema” werd Modern Elegance (bekt toch net wat lekkerder dat Engels) en enkele key woorden die ik aanhield waren: Clean – Design – Elegant – New Classic – Modern Romanticism – Dipped & Ombre.
Het is zo fijn om een goede huisstijl te hebben, vanuit daar is het veel makkelijker om keuzes te maken en items als uitnodigingen, details en decoraties te ontwerpen/te kiezen. De globale huisstijl had ik redelijk snel klaar. Ik wist dat ik een strak schreefloos lettertype wilde en een iets klassieker lettertype met schreef. Dat werden de alom bekende Myriad Pro en Times New Roman. Naast deze toch wel standaard lettertypes (maar op zoveel mooie manieren in te zetten!), wilde ik een feestelijk en krullerig lettertype. Dit werd een handgeschreven lettertype, dat de overige 2 lettertypes prachtig aanvulde. Het kleurenschema was zoals gezegd ook al snel bepaald met heel veel tinten blauw, wit en zwart. De dessins waren ook zo gemaakt en toen het logo… Wat heb ik daaraan lopen sleutelen. Het was het iedere keer net niet. Als iets goed is dan krijg je een bepaald gevoel en dan weet je: “dit is goed, niks meer aan doen”. Nou, dat gevoel bleef uit. Het ene logo na het andere maakte ik, maar het was het iedere keer net niet. Viel ik weer iedereen om me heen lastig met keuzemogelijkheden “welke van deze 10 logo’s vindt je het mooiste?” Ik geloof Rik heeft wel 5 keer een logo moeten kiezen. Toch bleef ik maar doorsleutelen, ik had het goede gevoel gewoon nog niet. Maar uiteindelijk was HET logo er. Godzijdank! Omdat ik ook van keuzes en opties houd, zette ik er verschillende in mijn huisstijl zodat ik nog kon variëren bij diverse doeleinden, maar de belangrijkste was het ronde logo met “H&R” in het midden. Ik ben er nog steeds blij mee! Iets waar ik ook blij van word is de dipped & ombre trend. Was vorig jaar eigenlijk geen trend meer, maar dat maakte me niks uit (is nu overigens weer helemaal hip :-)). Ik vind het er zo leuk uitzien en het is ook nog eens redelijk makkelijk op verschillende manieren in te zetten (denk aan ombre uitnodigingen, gedipte fotolijstjes, gedipte kaarsen etc.). Hierboven zie je onze huisstijl en hieronder de uitnodiging (het diagonale dessin was de achterzijde) en ons logo. Wat vinden jullie ervan?
Ik wil graag alle ins en outs van onze grote dag hier met jullie delen, maar het is zoveel dat ik het in verschillende blogposts ga doen, dus stay tuned!