De vorige keer liet ik jullie de foto’s van het moment zien waarop Rik mij voor het eerst zag in mijn trouwjurk. Vandaag ga ik met jullie terug naar de fotoshoot die we deden voor de ceremonie. Voor de foto’s zullen we naar 3 locaties gaan, waarvan eentje me een beetje nerveus maakt. We gaan namelijk naar Het Bevrijdingsfestival. Ik kan je zeggen dat het idee dat ik daar in mijn trouwjurk ga rondlopen me ietwat onzeker maakt. Maar omdat het verhaal Rik & ik ooit op Bevrijdingsfestival is begonnen hebben we een speciale reden om er toch even naartoe te gaan. Zeker omdat de band De Staat het festival vandaag opent en dat vinden we allebei een hele leuke band. Maar voordat we naar bevrijdingsfestival gaan, gaan we eerst naar een andere locatie.
We staan nog bij Frouke in de gang en iedereen is klaar om naar fotolocatie 1 te gaan. De dag is nu echt begonnen en van hier af zal het een grote aaneenrijging van bijzondere en speciale gebeurtenissen zijn. Het is fris weer. Fiene heeft gelukkig een prachtige pailletten bolero bij haar jurk, maar dat heb ik niet. Ik heb wel een mooie zwarte “geribbelde” sjaal die ik een aantal weken geleden van Frouke heb gekregen en die ik speciaal heb bewaard voor vandaag (mocht het niet al te warm zijn), dus die komt nu mooi van pas. We lopen de straat uit bij Frouke, steken de weg over en lopen zo tegen een prachtige bouwval aan. Ik noem het een ruïne van een klein kerkje, Rik noemt het een oude schuur… Er ligt wel veel zand, ik vrees een beetje voor de schoenen van de kids. Ik heb godzijdank een zwarte jurk, want met een witte weet ik niet hoe dit was gegaan. Het zand aan beide zijdes van de ruïne is heel mul, je zakt er diep in met je voet. Daar kunnen we niet over lopen. Er is wel aan 1 zijkant een stijl bergje dat we misschien afkunnen. Kim (onze fotograaf) neemt de leiding en vraagt of we dat willen/durven. Zij kan de kinderen aannemen biedt ze aan. We doen het. Ze pakt Tein en Fiene aan en als laatste Mees. Iedereen komt zonder vallen en al te vuile schoenen beneden. Ik voel wel al zand in mijn ballerina’s, maar alles voor de foto’s zullen we maar zeggen. De bouwval heeft een strookje netjes bestraatte stoeptegels waar we mooi op kunnen staan voor de foto’s. Kim zet ons in positie en begint. Ze roept dingen als “lachen met geluid”, “zeg hihihi” en zorgt zo ervoor dat we mooi op de foto komen. We staan met z’n vijven in de bouwval, Annelies (die mee is gekomen om te helpen met de kinderen) wacht ernaast en kijkt toe. Rik heeft Mees op de arm, Mees wilt niet op z’n nieuwe schoentjes lopen, als hij vooruit wilt met deze schoenen aan gaat hij kruipen. We staan stil en poseren, we moeten naar Kim toe lopen en dan maakt ze foto’s. Dan vraagt Kim of we kunnen/willen gaan zitten. Rik zegt dat hij niet kan gaan zitten met de knieën omhoog want dan scheurt ie uit z’n strakke pak. De knieën hoeven niet omhoog zegt Kim, dus op hoop van zege gaan we zitten, de broek van Rik houdt het :-). Nadat Kim wat foto’s heeft gemaakt mogen we weer gaan staan en dan maakt Kim nog wat foto’s van Fiene en mij. Ik moet op mijn hurken gaan zitten en mijn boeket achter de rug houden. Fiene geeft me een kusje. Hoe lief! Dan zijn we klaar en we lopen terug naar Frouke. De kinderen zullen bij Frouke blijven en wij gaan naar de Markt waar Het Bevrijdingsfestival is. Het is 5 minuten lopen. Ik vindt het een beetje spannend. Ik sta daar dadelijk tussen alle mensen en ben dan redelijk uit mijn comfortzone. Onderweg oogsten we al veel bekijks. Kim loopt voor ons uit en probeert zo al wat foto’s van ons te maken. Als we de Markt oplopen zie ik meteen al mijn vader staan (die hoopte natuurlijk al een glimps van z’n dochter en aanstaande schoonzoon op te vangen). Hij ziet ons niet aankomen, hij kijkt naar het podium waar De Staat al speelt. We lopen naar hem toe, hij is verrast dat ik in het zwart ben. Hij heeft in de maanden voor de bruiloft de kinderen regelmatig (lees “elke week”) uitgehoord over de jurk, maar die schatjes hebben niks verklapt. Hij ziet eruit als een trotse vader van de bruid, z’n ogen glanzen. We lopen de menigte in tot vlak voor de geluidstoren en we zijn wel een bezienswaardigheid, veel mensen kijken naar ons. Hoe ongemakkelijk ook, het is wel heel bijzonder om hier te zijn. We staan toch maar gewoon naar De Staat te kijken in onze trouwpakjes. Dan is de band klaar en Kim heeft ondertussen ook haar foto’s geschoten. Op naar de trouwlocatie (Kasteeltje Hattem) waar we buiten het laatste deel van de fotoshoot zullen doen. Bij Kasteeltje Hattem pakken we 3 supergrote ballonnen die bij de ingang ter decoratie staan, vind ik leuk om daar mee op de foto te gaan. Rik rijdt de trouwauto op het gras en we zijn klaar voor de laatste foto’s.
Zie hier het resultaat, ik hoop dat jullie ze net zo mooi vinden als wij. Ik ben zo blij dat we deze foto's als aandenken hebben van deze dag. Wat kan die Kim toch mooi fotograferen!
