Een jaar geleden...

Mees wordt bijna 1 jaar! Wat gaat de tijd toch snel! "Een jaar geleden zat hij nog in mijn buik" is iets wat ik regelmatig denk. Dan denk ik ook aan die heerlijke tijd zo aan het einde van de zwangerschap. Nog lekker genieten van de baby in de buik. Niet meer de stress van "wat als hij te vroeg komt?", want dat moment ben je dan al voorbij. En alles op orde brengen voor als de kleine spruit er is. Hoe heerlijk was het om de babywas te doen? Al die kleine rompertjes strijken, de lakentjes die ik had laten maken, tientallen hydrofiel luiers die ik had ingeslagen, ik was wel twee dagen aan het strijken! Ook bedrukte ik shirtjes en rompertjes met mijn eigen ontwerpen voor de kleine man. Daar werd/word ik zo blij van. De effen rompertjes en shirtjes van o.a. Hema en Mini Basics kregen een echte "Studio Haikje" opdruk :-). Ik gebuikte veel silhouetten van bijvoorbeeld een jongetje of leeuw en ook de naam "Mees" werd op verschillende rompertjes en shirtjes gedrukt. Ik zie mezelf nog staan met de strijkbout, de grote berg mini kleding en mijn dikke buik. Hele goede herinneringen heb ik daaraan. Is toch een van de meest bijzondere periodes in mijn leven. Hier zie je wat foto's van mijn creaties. Ik bedruk nog steeds regelmatig de kleding van de kids. Dat is iets wat ik al jaren doe en waar ik zelf heel blij van wordt. Ik krijg regelmatig de vraag van mensen of ze zo'n shirt bij me kunnen kopen, maar ik houd altijd de boot af. Hoewel ik het heel leuk zou vinden een eigen "collectie kinderkleding", ik doe het niet. Ik heb er simpelweg de tijd niet voor. Als ik het zou doen dan zou ik het ook goed en serieus willen aanpakken, en het kost nu eenmaal heel veel tijd om zoiets professioneel in de markt te zetten. Het was wel een tijd mogelijk om mijn ontwerpen op shirts en rompertjes van GoodMoodKid te laten drukken, dat was ideaal, want dat kostte mij relatief weinig tijd en het was ook nog eens hele fijne en kwalitatief goede kleding. Maar dat bedrijf kreeg op een gegeven moment voor de 3e keer een nieuwe eigenaar en toen zijn we ermee gestopt. Wie weet ooit nog een keer in de toekomst...